Η ημέρες περνούσαν και έχω αγοράσει αρκετά νομίσματα, χωρίς να πουλήσω ούτε ένα.
Έχουνε φύγει τα τρία τέταρτα από το κεφάλαιο μου και αρχίζουν και με ζώνουν τα φίδια το πως θα βρω λύση και αγοραστή για να πωληθούν.
Η επισκέψεις μου στην πλατεία έχουν γίνει πολύωρες.
Σε ανύποπτο χρόνο ο μπαρμπαγιάννης μου είχε μιλήσει για έναν Έλληνα που έμενε στην Γερμανία και ερχόταν μια με δυο φορές τον μήνα και αγόραζε πάρα πολλά πράγματα, από νομίσματα, κάρτες, γραμματόσημα κ.α. και οι Τούρκοι του είχαν βγάλει το παρατσούκλι Μπαρμπαρόσα.
Η μόνην λύση μου στην συγκεκριμένη στιγμή πότε θα έρθει μπας και του έδινα μερικά νομίσματα.
Μετά από μερικές μέρες αναμονής ένα πρωί που επισκέφτηκα την πλατεία είδα τον μπαρμπαγιάννη να συζητάει με κάποιον τύπο που ήταν άγνωστος σε εμένα και με τα πολλά χρυσαφικά που φορούσε έμοιαζε σαν τσιγγάνος έμπορας.
Αφού πλησίασα και με είδε ο μπαρμπαγιάννης με φώναξε κοντά τους και μου είπε: ''Να ο φίλος μας ο Μπαρμπαρόσα που περιμέναμε'' και είπα μονολογώντας επιτέλους ήρθε.
Στην πλατεία επικρατούσε πανικός, όλοι ξέραν τον Μπαρμπαρόσα και όλοι τρέχαν κάτι να του δείξουν.
Αφού τελείωσε με τους πολλούς καθίσαμε στο καφενεδάκι και πίνοντας τσάι με ρώτησε τι έκανα στην Κωνσταντινούπολη.
Του εξήγησα ότι μαζεύω νομίσματα και άλλες αντίκες και μου πρότεινε να περάσω στο ξενοδοχείο που έμενε να τα δει.
Χωρίσαμε, περιττό να σας πω πετούσα από την χαρά μου, γιατί επιτέλους έβρισκα αγοραστή για τα πράγματα.
Και το βραδάκι πήρα ότι νομίσματα είχα μαζέψει και τον επισκέφτηκα στο δωμάτιο του.
Αφού άνοιξε το σακουλάκι και έριξε στο κρεβάτι επάνω να τα ελέγξει, έβγαλε ένα τσαντάκι που είχε μέσα μεγεθυντικούς φακούς, παχύμετρα και ζυγαριά ακριβείας και άρχισε να τα ελέγχει, να τα ζυγίζει και να τα μετράει.
Αφού σχεδόν του έκαναν όλα άρχισε και το πρώτο παζάρι.
Αφού συμφωνήσαμε στην τιμή και εγώ είχα διπλασιάσει σχεδόν το κεφάλαιο μου και ήμουν πολύ χαρούμενος του πρότεινα να βγούμε για φαγητό και βραδινή διασκέδαση.
Βγήκαμε και πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί που ήταν στην παραλία του Μαρμαρά με ζωντανή μουσική και πάρα πολύ ωραίο φαγητό σίγουρα το ξέρουν πολύ Έλληνες που έχουνε πάει στην Κωνσταντινούπολη που λεγόταν Γιακαμόζ.
Και μετά από τα πρώτα ποτηράκια ρακί μου πρότεινε να είμαι ο άνθρωπός του στην Κωνσταντινούπολη που θα μαζεύει αυτά που ήθελε, χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκα γιατί με την πρόταση αυτή άνοιγα έναν μεγάλο δρόμο για το μετέπειτα μέλλον.
Το άλλο πρωί ξαναβρεθήκαμε στην πλατεία και αφού τελείωσε με ότι δουλειές είχε άρχισε να με διδάσκει πως αναγνωρίζουμε ένα αυθεντικό αρχαίο νόμισμα.
Με το να μετράμε το πάχος τουs, να τα ζυγίζουμε και να τα κοιτάμε με τον μεγεθυντικό φακό για κάποιες λεπτομέρειες.
Φεύγοντας ο Μπαρμπαρόσα μου άφησε το τσαντάκι του με όλα τα εργαλεία, μου άφησε και ένα βιβλίο που είχε όλα τα αρχαία Ελληνικά νομίσματα με πολλές λεπτομέρειες, βάρος, πάχος κτλ. και το σημαντικότερο σε κάθε νόμισμα είχε την τιμή του σε Αγγλικές λύρες.
Στο Κωνσταντινούπολη 1983 [4] τα πλαστά νομίσματα και οι κίνδυνοι.
Έχουνε φύγει τα τρία τέταρτα από το κεφάλαιο μου και αρχίζουν και με ζώνουν τα φίδια το πως θα βρω λύση και αγοραστή για να πωληθούν.Η επισκέψεις μου στην πλατεία έχουν γίνει πολύωρες.
Σε ανύποπτο χρόνο ο μπαρμπαγιάννης μου είχε μιλήσει για έναν Έλληνα που έμενε στην Γερμανία και ερχόταν μια με δυο φορές τον μήνα και αγόραζε πάρα πολλά πράγματα, από νομίσματα, κάρτες, γραμματόσημα κ.α. και οι Τούρκοι του είχαν βγάλει το παρατσούκλι Μπαρμπαρόσα.
Η μόνην λύση μου στην συγκεκριμένη στιγμή πότε θα έρθει μπας και του έδινα μερικά νομίσματα.
Μετά από μερικές μέρες αναμονής ένα πρωί που επισκέφτηκα την πλατεία είδα τον μπαρμπαγιάννη να συζητάει με κάποιον τύπο που ήταν άγνωστος σε εμένα και με τα πολλά χρυσαφικά που φορούσε έμοιαζε σαν τσιγγάνος έμπορας.
Αφού πλησίασα και με είδε ο μπαρμπαγιάννης με φώναξε κοντά τους και μου είπε: ''Να ο φίλος μας ο Μπαρμπαρόσα που περιμέναμε'' και είπα μονολογώντας επιτέλους ήρθε.
Στην πλατεία επικρατούσε πανικός, όλοι ξέραν τον Μπαρμπαρόσα και όλοι τρέχαν κάτι να του δείξουν.Αφού τελείωσε με τους πολλούς καθίσαμε στο καφενεδάκι και πίνοντας τσάι με ρώτησε τι έκανα στην Κωνσταντινούπολη.
Του εξήγησα ότι μαζεύω νομίσματα και άλλες αντίκες και μου πρότεινε να περάσω στο ξενοδοχείο που έμενε να τα δει.
Χωρίσαμε, περιττό να σας πω πετούσα από την χαρά μου, γιατί επιτέλους έβρισκα αγοραστή για τα πράγματα.
Και το βραδάκι πήρα ότι νομίσματα είχα μαζέψει και τον επισκέφτηκα στο δωμάτιο του.
Αφού άνοιξε το σακουλάκι και έριξε στο κρεβάτι επάνω να τα ελέγξει, έβγαλε ένα τσαντάκι που είχε μέσα μεγεθυντικούς φακούς, παχύμετρα και ζυγαριά ακριβείας και άρχισε να τα ελέγχει, να τα ζυγίζει και να τα μετράει.
Αφού σχεδόν του έκαναν όλα άρχισε και το πρώτο παζάρι.
Αφού συμφωνήσαμε στην τιμή και εγώ είχα διπλασιάσει σχεδόν το κεφάλαιο μου και ήμουν πολύ χαρούμενος του πρότεινα να βγούμε για φαγητό και βραδινή διασκέδαση.
Βγήκαμε και πήγαμε σε ένα πολύ ωραίο μαγαζί που ήταν στην παραλία του Μαρμαρά με ζωντανή μουσική και πάρα πολύ ωραίο φαγητό σίγουρα το ξέρουν πολύ Έλληνες που έχουνε πάει στην Κωνσταντινούπολη που λεγόταν Γιακαμόζ.Και μετά από τα πρώτα ποτηράκια ρακί μου πρότεινε να είμαι ο άνθρωπός του στην Κωνσταντινούπολη που θα μαζεύει αυτά που ήθελε, χωρίς δεύτερη σκέψη δέχτηκα γιατί με την πρόταση αυτή άνοιγα έναν μεγάλο δρόμο για το μετέπειτα μέλλον.
Το άλλο πρωί ξαναβρεθήκαμε στην πλατεία και αφού τελείωσε με ότι δουλειές είχε άρχισε να με διδάσκει πως αναγνωρίζουμε ένα αυθεντικό αρχαίο νόμισμα.
Με το να μετράμε το πάχος τουs, να τα ζυγίζουμε και να τα κοιτάμε με τον μεγεθυντικό φακό για κάποιες λεπτομέρειες.
Φεύγοντας ο Μπαρμπαρόσα μου άφησε το τσαντάκι του με όλα τα εργαλεία, μου άφησε και ένα βιβλίο που είχε όλα τα αρχαία Ελληνικά νομίσματα με πολλές λεπτομέρειες, βάρος, πάχος κτλ. και το σημαντικότερο σε κάθε νόμισμα είχε την τιμή του σε Αγγλικές λύρες.
Στο Κωνσταντινούπολη 1983 [4] τα πλαστά νομίσματα και οι κίνδυνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου